İnsanlık "Ben nasıl var oldum" ve "Öldükten sonra ne olacağım" sorularına somut cevaplar bulmadığı zaman metafizik veya ruhani söylemlere inanmak zorunda kaldığından, toplumlarda dinler hep var olacaktır. Din varsa, doğru veya yanlış öğretileri olan din adamları ve örgülü yapılar da hep olacaktır.
Bu duruma sistemin içindeki iyi niyetli bireylerin engel olma şansları da olmuyor. Çünkü onları silindir gibi ezip geçiyor.
Din olgusunda öncelikli amaç, aslında toplumu düzeltmek değil kişiyi düzeltmek olmalıdır. Yani kişi, hangi din, mezhep ve meşrepten olursa olsun, inandığı dinin kurallarını doğru anlayıp uymaya başlarsa, sadece kendi dininden sorumlu olup karşısındakini denetleme, düzletme manyaklığına başvurmazsa veya sistem buna engel olursa, bu bireylerden oluşan toplumda huzur ve mutluluk oluyor.
Zaten bunun adına da laiklik deniyor.
Yani din, "tümdengelimli" değil, "tümevarımlı" olmak zorundadır.
Daha açık ifadeyle din, bireyi önceleyip erdemler kazandırabilirse, o kişilerden oluşan toplum da düzgün olur. İşte bu tümevarımdır.
Ancak, bugün yaşanıldığı şekilde, bir zümre tarafından topluma dayatılan din, kişiye erdem kazandırma yerine, o zümreye imtiyaz, menfaat veya oy kazandırma amaçlı olduğundan, düzgün toplum yerine, kutuplaşmış, baskı altına alınmış, iradesi teslim alınmış erdemsiz kişilerden oluşan sapkın toplum ortaya çıkıyor. İşte bu da tümdengelimdir.
Bu yüzden tarikatlar, cemaatler ve din üzerinden siyaset yapanlar, bireysel menfaat elde ederken, güya toplumu düzeltmek adına fütursuzca kullandıkları din kılıcıyla toplumsal huzurun, refahın, insan mutluluğunun canavar katili haline geliyorlar.
Bu durum sadece Müslümanlar için değil, diğer bütün dinlerde de aynı şekilde geçerlidir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Güzel insanlarla söylenen güzel sözler hiç bir zaman israf değildir. Yeter ki yürekten ve samimiyetle söylensin.
Sevgiyle kalın